Istnieje ogólny podział na nowotwory lite i nowotwory krwi. W Polsce około 90% nowotworów stanowią nowotwory lite, około 9% nowotwory krwi.

Opieka onkologiczna w Polsce finansowana jest w zasadniczej części ze środków publicznych w ramach świadczeń gwarantowanych, które obejmują programy profilaktyczne, diagnostykę, leczenie, rehabilitację, opiekę paliatywną oraz refundację leków.

W Polsce wzrasta liczba placówek (publicznych i prywatnych) prowadzących leczenie onkologiczne. Równocześnie powstaje niewiele ośrodków oferujących kompleksowe i skojarzone leczenie nowotworów z użyciem chirurgii, metod systemowych oraz radioterapii.

Leczeniem nowotworów w Polsce zajmują się lekarze chirurdzy wielu specjalności, onkolodzy kliniczni, radioterapeuci, hematolodzy, onkolodzy i hematolodzy dziecięcy, specjaliści medycyny nuklearnej i paliatywnej. Ogólna liczba lekarzy specjalistów w dziedzinie chirurgii onkologicznej wynosiła w 2016 roku 700, w dziedzinie onkologii klinicznej 820, a w dziedzinie radioterapii 585.

Wprowadzenie tzw. pakietu onkologicznego w 2015 roku sprawiło, że świadczenia realizowane są w szczególnym trybie – nie obowiązuje limit ilościowy, a pacjenci onkologiczni wyposażeni w Zieloną Kartę DiLO zapisywani są w poradniach i pracowniach diagnostycznych do osobnej kolejki. W 2020 roku została uchwalona Narodowa Strategia Onkologiczna (NSO), która na celu ma poprawę sytuacji pacjentów w Polsce w latach 2020-2030.

Refundacja

Leczenie zgodne z opracowanymi przez naukowców międzynarodowymi standardami jest najbardziej skuteczne. Oncoindex fundacji Alivia pokazuje poziom refundacji nowoczesnych terapii onkologicznych w Polsce na tle Unii Europejskiej. Wartość ujemna w skali od -100 do 0 pokazuje, jak daleko jesteśmy od europejskich standardów leczenia. Na początek 2021 roku – 28 leków miało pełną refundację, 39 – refundację z ograniczeniami, natomiast aż 61 leków całkowicie nie miało refundacji

Choroby układu krążenia (sercowo-naczyniowego) są najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce. GUS podaje, że odpowiadają za 46 proc. wszystkich zgonów, ale jeszcze w latach 90. było to ponad 50 proc. Pod tym względem jesteśmy na zbliżonym poziomie do innych krajów europejskich. W naszym kraju problemem jest jednak wysoka zachorowalność – o 50 proc. większa niż na Zachodzie. Mimo coraz lepszej diagnostyki i coraz nowocześniejszych metod leczenia, w Polsce co roku z powodu chorób układu krążenia umiera 200 tysięcy osób.

Skutki – zachorowania

 

• Nadciśnienie tętnicze
• Miażdżyca
• Zawał serca
• Udar mózgu
• Niewydolność serca
• Choroba wieńcowa
• Gorączka reumatyczna
• Zaburzenia rytmu
• Nerwica serca
• Żylaki

Nadciśnienie tętnicze jest szczególnie niebezpieczne dla człowieka, jeśli jest długo nierozpoznane i nieleczone. W wyniku nadciśnienia tętniczego dochodzi do wielu powikłań i dysfunkcji.

 

Nadciśnienie prowadzi do:

• miażdżycy,
• zawału mięśnia sercowego,
• niewydolności serca,
• udarów,
• przyspiesza proces sztywnienia tętnic.

Ponadto nadciśnienie tętnicze prowadzi do przerostu lewej komory serca czy upośledzenia pracy nerek. Nadciśnienie tętnicze może również wpływać na narząd wzroku i powodować zmiany siatkówki lub ślepotę.

Chorowanie na nadciśnienie tętnicze jest związane z wyższym ryzykiem zgonu z powodów naczyniowych.

Niewydolność serca jest stanem, w którym serce jest niezdolne do pompowania niezbędnej ilości krwi do poszczególnych narządów. W Polsce na tę chorobę cierpi około 700 – 800 tys. osób. Szacunkowo liczba ta może sięgnąć nawet miliona. Tylko 50 % pacjentów ma realną szansę na 5-letnie przeżycie, 11 % umiera, nie doczekawszy nawet roku po hospitalizacji.

Niewydolność serca zajmuje niechlubne, drugie w kolejności miejsce pod kątem najniższej przeżywalności pacjentów z taką diagnozą. Każdego roku można by uniknąć śmierci 15 tys. chorych, dla których ratunkiem jest wprowadzenie na listę środków refundowanych leku zawierającego sakubitryl i walsartan. Lek jest dostępny i w wielu krajach Europy w pełni refundowany.

Idea ubezpieczeń od poważnych chorób jest prosta. Będąc zdrowi – płacimy za odkupienie przez ubezpieczyciela ryzyka pojawienia się choroby. Kiedy ta zostanie zdiagnozowana, oczekujemy dostępu do najlepszych specjalistów, najlepszych metod leczenia i najlepszych leków. A wszystko to bez czekania w kolejkach. Przy jak najmniejszym bólu. To założenia wyjściowe.

Druga sprawa: Kiedy poddajemy się leczeniu, to prawdopodobnie nie pracujemy. Więc ważnym zadaniem ubezpieczenia w poważnych chorobach (zwłaszcza nowotworach) jest wyrównanie utraconych zarobków. O innych kosztach (a za tym o odszkodowaniach) powinien myśleć młody przedsiębiorca na kontrakcie B2B. A o całkiem innych sumach rozmawiać będzie pracownica z umową o pracę w budżetówce. Jeszcze inna sytuacja będzie dotyczyć człowieka nad którym wisi kredyt hipoteczny z ratami w każdym miesiącu… Ilu ludzi, tyle różnych problemów.

Na koniec, gdy uda nam się wygrać już walkę z rakiem… czasami potrzebna jest rehabilitacja, protezy, przeszczepy, badania kontrolne itd. To złożony temat i każda choroba łączy się z innymi wydatkami. A te również na tym etapie mogą być duże.

Jakie więc mamy możliwości dostępne na rynku?

W życiu spotykają nas różne sytuacje. Niektórych możemy się spodziewać. Inne są zupełnie nie do przewidzenia. W zależności m.in. wieku, charakteru pracy, ale również prowadzonego stylu życia – niektóre zagrożenia mogą stanowić szczególne ryzyko dla naszych finansów i rodziny.

Jakie ryzyko możemy pokryć polisą?